was born and raised in Overpelt, Belgium. After he studied photography (graduated as a Bachelor in Photography in 2004, KDG Antwerp), he moved to Antwerp and started working as a freelance photographer for several magazines. His main interest was working with people, especially musicians, designers, artists, ... but besides that he kept working on his own stories, mainly for exhibitions and books. In January of 2010, he moved to Japan where he continues his job as a freelance photographer,focussing on fashion, music and lifestyle photography.
Kim Vreys (1982)
Gideon Kiefer (1970)
Karen Kremers (1978)
is de hand waarmee de inspiratie zichzelf schildert en deze laat zich niet tegenhouden. Zij baant zich een weg over canvas, hout, papier en bij gebrek hieraan, over muren, trappen, meubels, apparaten… Wat ook maar beschilderd kan worden, loopt kans daarop.
Karen toont de mens. Als zinnebeelden van emotie. Verwonderd, verliefd, bang, verslagen. Ambitieus, dromend, dronken. Haar werken laten ons onze eigen veelzijdigheid zien. Zij vindt ons in familie, op straat, komt ons tegen tijdens het werk. Zij herinnert zich ons, fantaseert ons, kent ons via de media. Wat de mens is en wat hij voelt, dat wil Karen schilderen. Vertalen in verf. Beelden worden intuïtief gekozen en geen gevoel is te min. Verf wordt uit tubes geknepen, borstels in aanslag gebracht. Met de idee voor ogen geeft Karen zich dan doelbewust over aan het fysiek genot van de daad. Uit de versmelting van deze elementen worden haar schilderijen geboren. Karen werkt met olie op canvas of paneel.
Karen Kremers geeft momenteel samen met haar zussen een expo in De Wal in Hamont.
Die loopt nog tot en met 23 oktober, elke woe-zat en zondag van 14.00u tot 18.00u.
Die loopt nog tot en met 23 oktober, elke woe-zat en zondag van 14.00u tot 18.00u.
Hilde Keunen (1955)
heeft haar huis en ruim atelier aan de Broeseinderdijk in Neerpelt – een stek die volledig bij haar werk en filosofie past.
Zij studeerde van 1975 tot 1983 aan het Noord-Limburgs Instituut voor Kunstonderwijs, behaalde haar meesterdiploma in de schilderkunst aan de Koninklijke Academie voor Schone kunsten in Antwerpen en werd er ook laureaat van het Nationaal Hoger Instituut . De waardering voor haar werk bleef niet uit. Er is een indrukwekkende lijst met prijzen en selecties: prijs Proost de Barsy, prijs De Keyser, selectie Europese Biënnale voor jonge kunstenaars Aken, een kunstenaarsverblijf op Isola Comacina (Italië), selectie voor een werksessie in het Frans Masereelcentrum te Kasterlee…
In Neerpelt zelf mocht ze in 1999 na een internationale wedstrijd een Vredesmonument realiseren. Het staat op het Sooi Willemsplein in het centrum van de gemeente. Een metalen creatie – 7 meter hoog – met schuilplaatsen en openingen voor kleine en grote mensen van de hele wereld die iets willen doen voor de vrede.
De lijst van groeps- en individuele tentoonstellingen in binnen- en buitenland is indrukwekkend. De Vrienden van de Stedelijke Musea-Tienen merkten haar op bij de Internationale Kunstroute Tempus Arti in Nederland. Het andere luik van die openluchttentoonstelling had plaats in Linter, Zoutleeuw en Landen. Zo is Hilde Keunen de tweede in de reeks Actuele Kunst in de galerie 10-N aan het Suikermuseum.
Liefde, geborgenheid, vreugde, stil genieten van de dingen die ons omringen mogen geen boodschap meer zijn voor de actuele kunstenaar. En toch… Misschien is er in deze tijd dringend nood aan zachtere filosofie en kunst die er speels op wijst waar de immateriële sleutels hangen waarmee een mens opnieuw een verstikte wereld kan openen. Bij Hilde Keunen is er enerzijds het persoonlijke beleven van dat gelukkig-zijn maar daarnaast wil zij er ook van getuigen en medemensen mee confronteren.
Met onderscheiding afgestudeerd in 2006 aan Sint Lucas hogeschool voor wetenschap en kunst, optie vrije beeldende kunst schilderkunst.
"Mijn beeldend werk bestaat vooral uit foto’s, tekeningen, maquettes met (levende plantjes) en sculpturen.
Ik ben vooral bezig rond de thema's cultuur-natuur, maatschappelijke dwaasheden, technologische vooruitgang en hoe ermee om te gaan. Mijn doel is proberen via de kunst de mens te sensibiliseren, een bewustzijn te schoppen, te raken. Hiervoor vind ik vooral inspiratie in de natuur en het leven rondom mij.
Door op een kleinere schaal te werken probeer ik eerder een mentaal werk af te leveren dan een fysiek. Via de maquette krijgt de toeschouwer meer vat op het gestelde probleem, omdat hij er als het ware op neerkijkt, hij heeft overzicht.
Mijn tekeningen-schilderijen ontstaan meestal om deze maquettes te beredeneren en voor te bereiden, hoewel ze ook erg op zichzelf staan.
Ik denk dat mijn werk zeer esthetisch oogt wat voor mezelf zeer belangrijk is omdat ik de toeschouwer op deze manier ook iets wil gunnen. Niet alleen de idee telt maar ook het jasje. Als daar iets schort of te lichtzinnig mee wordt omgegaan, gaat de boodschap verloren."
"Mijn beeldend werk bestaat vooral uit foto’s, tekeningen, maquettes met (levende plantjes) en sculpturen.
Ik ben vooral bezig rond de thema's cultuur-natuur, maatschappelijke dwaasheden, technologische vooruitgang en hoe ermee om te gaan. Mijn doel is proberen via de kunst de mens te sensibiliseren, een bewustzijn te schoppen, te raken. Hiervoor vind ik vooral inspiratie in de natuur en het leven rondom mij.
Door op een kleinere schaal te werken probeer ik eerder een mentaal werk af te leveren dan een fysiek. Via de maquette krijgt de toeschouwer meer vat op het gestelde probleem, omdat hij er als het ware op neerkijkt, hij heeft overzicht.
Mijn tekeningen-schilderijen ontstaan meestal om deze maquettes te beredeneren en voor te bereiden, hoewel ze ook erg op zichzelf staan.
Ik denk dat mijn werk zeer esthetisch oogt wat voor mezelf zeer belangrijk is omdat ik de toeschouwer op deze manier ook iets wil gunnen. Niet alleen de idee telt maar ook het jasje. Als daar iets schort of te lichtzinnig mee wordt omgegaan, gaat de boodschap verloren."
Caroline Coolen (1975)
studeerde beeldhouwkunst aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten en het Hoger Instituut voor Schone Kunsten te Antwerpen.Zij stelt geregeld tentoon in binnen-en buitenland. In 2008 won ze de Parkstad Limburgprijs (NL) en was ze te gast in het Europees keramisch werkcentrum in Den Bosch. Naast haar autonome sculpturen, installaties en tekeningen, heeft zij ook werk in de publieke ruimte, waaronder ‘Porcocrates’ en ‘Choufleur’ in Neerpelt. In 2010 kwam een eerste publicatie uit: RAW, 115p.
studeerde beeldhouwkunst aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten en het Hoger Instituut voor Schone Kunsten te Antwerpen.Zij stelt geregeld tentoon in binnen-en buitenland. In 2008 won ze de Parkstad Limburgprijs (NL) en was ze te gast in het Europees keramisch werkcentrum in Den Bosch. Naast haar autonome sculpturen, installaties en tekeningen, heeft zij ook werk in de publieke ruimte, waaronder ‘Porcocrates’ en ‘Choufleur’ in Neerpelt. In 2010 kwam een eerste publicatie uit: RAW, 115p.
Momenteel stelt zij tentoon , samen met haar zus Inke Coolen in Galerie Anouk Vilain, nog tot 23 oktober.
Eliane Van Baelen
Eliane Van Baelen
De passie voor beeldende kunst was al in mijn jeugdjaren aanwezig. In het middelbaar onderwijs was het vak plastische opvoeding er een waar ik altijd naar uitkeek. Maar pas vanaf begin jaren negentig ging ik me meer toeleggen op de schilderskunst. Eerst met losse cursussen en in 1995 startte ik de opleiding schilderskunst aan de hogere graad in het NIKO in Neerpelt. Deze beëindigde ik in 2002.
De opleiding was voor mij niet het einde maar een begin van een mooie ambacht die ik nog steeds liefheb.
De opleiding was voor mij niet het einde maar een begin van een mooie ambacht die ik nog steeds liefheb.
Ik schilder vanuit een positief gevoel: vreugde en schoonheid zijn mijn drijfveer. Mijn inspiratiebron kan van alles zijn, dingen waar ikzelf van houd: de mensen, de natuur, reizen.
Mijn creativiteit in de schilderkunst is geëvolueerd naar een compromis tussen sfeer, figuratie, non figuratie. Dit breng ik over op het doek via expressie, kleur, ritmiek en compositie.
Soms durf ik wel eens over te gaan naar pure abstractie.
MOOIE DINGEN MAKEN, MAKEN JE LEVEN MOOIER
Mijn creativiteit in de schilderkunst is geëvolueerd naar een compromis tussen sfeer, figuratie, non figuratie. Dit breng ik over op het doek via expressie, kleur, ritmiek en compositie.
Soms durf ik wel eens over te gaan naar pure abstractie.
MOOIE DINGEN MAKEN, MAKEN JE LEVEN MOOIER
Inke Coolen (1979)
studeerde in 2002 af aan de Sint-Lukashogeschool in Brussel.
Grafiek is haar medium om uitdrukking te geven aan haar ervaringen in deze snel veranderende wereld.
Op een collage-achtige manier worden bestaande beelden verwerkt, herwerkt, uit hun context getrokken, opnieuw geïnterpreteerd. Nieuwe beelden en betekenissen ontstaan.
Momenteel stelt ze tentoon, samen met haar zus Caroline Coolen in Galerie Anouk Vilain in Diepenbeek, nog tot 23 oktober.
Liliane Vandenberk over haar visie op schilderen met aquarel: Ik schilder met olieverf, acryl en aquarel, maar vooral aquarel is voor mij een onuitputtelijke uitdaging. Het is als het ware een beetje levenselexir. In het verleden vond men dat aquarel maar een minderwaardige techniek was. Studiemateriaal…kleutergedoe… Het werd zelfs niet aangeleerd in de academies. Nu, al bijna 20 jaar later, weet ik wel beter.
Aquarelschilderen is zo bijzonder door de specifieke eigenschappen van de verf (waterverf). Het is een moeilijke kunst omdat ze niet liegt: elke fout wordt als onherstelbaar ervaren. Het witte blad bij het beginnen van een nieuw werk is en blijft dan ook een grote uitdaging. Er is altijd een beetje angst om te beginnen, want éénmaal het wit van het papier dicht geschilderd, is er geen weg terug. Aquarel kan je niet verbeteren zoals acryl of olieverf. Daar schilder je desnoods wel 10 of 20 lagen overheen. Ik schilder graag landschappen en vooral onze Kempen. Van het kopiëren van het landschap evalueerde ik naar het weergeven van impressies hiervan. Ik begon het landschap te manipuleren en dat leidde tot meer expressie en minder detail. Ik probeer meer abstrahering in mijn werk te brengen en het wit van het papier nog meer een prominente rol te laten spelen. Het wit van het papier wordt ook wel beschouwd als het zuiverste licht. Door grote ruimtes open te laten, laat ik de toeschouwer toe het werk met eigen verbeelding te benaderen.Het koloriet probeer ik zacht, gedempt en subtiel complementair te gebruiken. Ik schilder ook buiten in de natuur en werk nadien desnoods de werken thuis af. Ik begin slechts te tekenen en te schilderen wanneer ik het landschap gevoeld heb, er als het ware één mee word. Ik neem alles in mij op: donkere luchten met jagende wolken, een vlammende zonsondergang, het zinderende, nooit eerder geziene licht, altijd weer andere luchtpartijen, het tere groen van berken in de lente, de schoonheid van rijm in de winter… De bevruchting is begonnen. De kiem van mijn aquarel is gelegd.
Tessa volgde de bachelor opleiding game & digitaal design aan de PHL (Provinciale Hogeschool Limburg). Momenteel doet ze haar laatste masterjaar game & digitaal design aan de PHL, waarbij ze zich vooral richt op de concept art, in en rondom game design. Het terugbrengen van de manuele technieken in game design deze gecombineerd met digitale technieken, de nieuwe media versus de oude media.
Dit zien we ook steeds terug komen in haar werk het ‘vrije kunsten’ kantje gemengd met de toegepaste kunst. Dit doordat ze altijd geïnspireerd is geweest door de schilderkunst, iets waar ze zelf buiten uit ook nog mee bezig is.Binnen de game design is ze vooral bezig rondom het creëren van characters tot het onderzoeken van bewegingen en het designen van levels.
Mariet Daemen Kunst voor de kleintjes.
Ik ben Mariet Daemen (1985). Ik noem mezelf geen kunstenaar maar voor het goede doel wil ik graag een uitzondering maken. Ik geef dagelijks vorm aan de libelle, dat is dat boekje dat bij je oma ligt. Vaak staat daar ook een tekeningske in met mijn naam bij. Studeren deed ik aan de Media en Design Academie te Genk. Het liefst maak ik kindertekeningen omdat de kleintjes nog niet zo kritisch zijn. Ooit zal ik wereldberoemd worden dus ik raad je aan veel te bieden...
is afkomstig uit Lommel en woont te Overpelt.
Studeerde kunsthumaniora in het H.Grafinstituut te Turnhout.
Hoger kunst onderwijs te Hasselt.
Is momenteel vooral bezig met aquarelleren, is lid van het
Aqurelinstituut van Belgie.
Aquarel is vooral een passie die haar niet kan loslaten
en waarmee zij dagelijks bezig is. Ook het tekenen vooral figuren en portretten
Niet op een realistische manier maar expressief.
Momenteel kan je de werken van agy bezoeken in het rustoord Immaculata
te Overpelt
Fobie en Stil zijn alter ego's van Stijn Lauwers (1965)
Melvin:
Jelle Martens:
Marlies Martens (1985)
studeerde Grafisch ontwerp/illustratieve vormgeving
Provinciale Hogeschool Limburg
Studeerde Specifieke Lerarenopleiding Beeldende Kunst
Provinciale Hogeschool Limburg
studeerde Grafisch ontwerp/illustratieve vormgeving
Provinciale Hogeschool Limburg
Studeerde Specifieke Lerarenopleiding Beeldende Kunst
Provinciale Hogeschool Limburg
